Liście sykomory

Dawno temu w małym miasteczku na pustyni rosło bardzo ładne drzewo sykomory.

Na jego gałęziach rosło mnóstwo liści. Dwa z nich miały na imię Jakub i Rachela.

Pewnego dnia coś się działo w miasteczku. Jakub i Rachela wychylili się, aby zobaczyć, o co chodzi. Wielu ludzi zgromadziło się, jakby jakiś król czy ktoś miał przyjechać w odwiedziny. Obydwa liście zastanawiały się, kto to może być.

Nagle zobaczyli niskiego mężczyznę ubranego w czerwone szaty, który stał za tłumem. Nie miał żadnych przyjaciół. Liście zezłościły się i popatrzyły na niego gniewnie.

- Co ten Zacheusz myśli o sobie? – zapytał Jakub – powinien był zostać w domu. Tutaj w miasteczku nie ma żadnych przyjaciół.

Rachela przytaknęła głową.

- Tak, on jest złym człowiekiem – powiedziała ze złością.

Naraz pojawił się jakiś człowiek idący w kierunku tłumu. Miał miłą twarz i uśmiechał się do wszystkich.

-Jezus! Jezus! – krzyczeli ludzie głośno. Ten człowiek zwany Jezusem pomachał do tłumu i zatrzymał się, żeby porozmawiać z niektórymi ludźmi. Jego przyjaciele, którzy byli nazwani uczniami, szli za nim.

Obydwa liście zastanawiały się, kim jest ten Jezus. Wydawał się być kimś wyjątkowym i ważnym. Wszyscy go kochali.

Zacheusz, który był dosyć niski, nie widział Jezusa spoza tłumu i był bardzo smutny. Nie wiedział co zrobić, jednak za chwilę wpadł na pomysł. Mógł przecież wspiąć się na drzewo sykomory!

Gdy Jezus zobaczył Zacheusza siedzącego na drzewie, podszedł do drzewa i powiedział:

- Zacheuszu, zejdź z drzewa. Chiałbym odwiedzić cię w twoim domu i z tobą porozmawiać.

Wszyscy byli zdziwieni i trochę ich to rozzłościło. Zwłaszcza dwa liście na drzewie.

- Dlaczego Jezus idzie do jego domu? – zapytał Jakub – Przecież on jest złym człowiekiem!

- On kradnie! – powiedziała Rachela.

Wszyscy ludzie gniewali się i byli niezadowoleni, że Jezus zechciał zaprzyjaźnić się z Zacheuszem.

Zarówno obydwa liście jak i ludzie zaglądneli do domu Zacheusza i obserwowali jak Zacheusz zaczyna płakać i mówi:

- Przepraszam za to, że kradłem. Oddam wszystkim cztery razy więcej niż od nich wziąłem.

Jezus uścisnął Zacheusza i powiedział:

-Dzisiaj zbawienie stało się udziałem tego domu. Byłeś zgubiony, lecz Ja cię odnalazłem.

- Nie rozumiem. Dlaczego Zacheuszowi jest przykro? – powiedział Jakub.

- I dlaczego chce oddać wszystkie pieniądze, które ukradł? – zapytała Rachela.

Brązowa jaskółka dołączyła do nich i zaczęła się śmiać.

- To nie wiecie, kim jest Jezus? – zapytała.

Obydwoje zaprzeczyli.

- On jest Synem Bożym i On kocha wszystkich. To była miłość Jezusa, która spowodowała, że zmiękło serce Zacheusza. I dlatego zrobiło mu się przykro, że wcześniej kradł.

- To niesamowite! – wykrzyknęły liście.

(Oparte na opowieści z Ewangelii Łukasza 19:1-10)